Donkere dagen, heldere nacht

Af en toe geven we op Schrijfjuffers.nl het woord aan een gastblogger. Iemand die, net als wij, zijn of haar auteurservaring met andere schrijvers en lezers wil delen. Omdat we ervan overtuigd zijn dat als we van elkaar kunnen leren, dat ons allemaal verder helpt.

Jeroen Kraakman schrijft korte verhalen en gedichten, is stadsdichter van Zwolle en is regelmatig jurylid bij schrijfwedstrijden van Godijn Publishing. Recent kwam bij deze uitgeverij zijn verhalenbundel ‘Donkere dagen, heldere nachten’ uit. Eerder verscheen al ‘Als de dichter zingt’.

Donkere dagen, heldere nacht

Een maand geleden kwam “Donkere dagen, heldere nachten” uit. Een bundel verhalen, met daarin steeds stukjes Jeroen. Bij het ene verhaal slechts een teentje, bij een andere heel mijn hart. De enige constante factor lijkt het ontbreken van een dosis gezond verstand. Bij sommige verhalen besefte ik pas achteraf dat het toch weer (deels) over mijzelf ging. De titel leende ik van een rapper, omdat ik het herken. Omdat het mijn leven past. Ieders leven, vermoed ik, kent donkere dagen en heldere nachten. Het weekend dat mijn boek haar levenslicht zag, bleek de titel te passen.

De eerste presentatie was op zaterdagmiddag. Op het immer groeiende BOEK10-feest van Godijn Publishing. Ik was er als tussenprogramma, de vrijblijvende poëtische noot tussen de schrijfworkshops en presentaties. Freewheelend werd ook de lancering van mijn verhalenbundel erdoorheen gefietst. Vooraf wist ik niet zo goed wat te verwachten en de recalcitrante Jeroen bedacht allerlei wilde uitvluchten tot wangedrag; zoals dronken voordrachten van twintig minuten over de schoonheid van ongewassen haren en zweetvoeten. Uiteindelijk gedroeg ik mij keurig en was het als een warm bad. Ik kreeg de handen op elkaar en ontving liefdevolle woorden tussendoor. Ik signeerde bundels en poogde steeds weer een originele boodschap op het voorblad achter te laten. Ik keerde huiswaarts op een lichtroze wolk.

De dag erna kwam het feestje waar ik enthousiast naar uit had gezien. Mijn zelf georganiseerde lanceringsfeest. Schitterende locatie in de Zwolse binnenstad, lekkere bubbels ingeslagen, er stroomde zacht-zoete tonen uit de speakers: ik had een geweldige middag voor de boeg. Ik sloot niet uit dat ik wat emotioneel zou worden, maar wat zou het geven. Ik zou omringd zijn door vrienden, familie en goede bekenden. De hele sakkerse boel in één ruimte. Om te vieren dat er woorden bestaan. Dat mijn woorden bestaan. Op papier. Ik zou op een tafel klimmen en een gedicht voor ze schrijven. Ter plekke. Uit liefde voor hun bestaan en aanwezigheid bij de geboorte van mijn tweede kindje. Ik zou handen schudden en op schouders slaan.

De glazen bleven leeg, de boeken haast onaangeraakt. Voor een handvol mensen reikte ik het symbolische eerste exemplaar uit aan mijn ouders. Aan wie ik het boek ook opgedragen heb. We hadden het gezellig, lachten zo goed en kwaad als dat ging. En godzijdank was er een gigantische olifant in de kamer. Anders was de leegte mogelijk nog drukkender geweest. De eenzame zondag heeft mij geleerd mijn verwachtingen te temperen. Iedereen is druk. Beloftes blijken zo loos als doodse stilte. Oude bekenden Twijfel en Onzekerheid fluisteren sindsdien dag en nacht in mijn oor. Waarom zou de wereld ook op mijn woorden wachten? Ze zijn allemaal al eens eerder geschreven.

Tegen iedereen die het mij vraagt, vertel ik in geuren en kleuren over de geweldige dag die helemaal niet bestaat. Het draait tenslotte allemaal om succesvol zijn, of lijken.

De werkelijkheid, zo blijkt vaak, is een donkere dag. Gevolgd door donkere dagen. En soms een heldere nacht.

Wellicht vind je dit ook leuk?

1 reactie

  1. Oh, dit is zó herkenbaar ! Succes lijkt bijna niet te evenaren of zouden het valse verwachtingen zijn?
    In je hoofd had je het plaatje al prachtig ingekleurd, maar de werkelijkheid kan tegenvallen.
    Hopelijk had je toch een leuke middag, met de mensen die wél de moeite namen om te komen luisteren en kijken.
    En de volgende keer? Tja, dat zie je dan wel weer…dan kan het weer helemaal anders zijn.

    Groetjes Ellen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.