Schrijven als vrijwilligerswerk
Herinneringen geven veel informatie over het verleden. Hoe leefden we, hoe zagen onze huizen eruit, hoe werkte het schoolsysteem. Ilse Lindeijer deed mee aan een project waarbij verhalen van markante personen worden vastgelegd door schrijvers. Een win-win situatie: het vluchtige geheugen wordt vastgelegd voor het nageslacht en de schrijver maakt (gepubliceerde) schrijfmeters. Eigenlijk een bijzondere uitwerking van schrijftip 7.
Een aap als huisdier
Ilse schetst een beeld van het leven in de Jordaan, van familiebanden, van een huwelijk en van de humor van Jan. Als Noord-Hollandse heb ik genoten van de uitdrukkingen en manier van praten die me terugbrengen naar mijn jeugd. En als arboprofessional vond ik het interessant om te lezen hoe Jan werkte als stratenmaker, hoe vrije stratenmakers essentieel anders waren dan gemeentestratenmakers, hoe men dacht over veiligheid en wat het resultaat is van een fysiek zwaar beroep. Prachtig.
Wat een portret
Na het lezen van dit levensverhaal kan ik maar één ding zeggen: wat een portret. Zowel de man als de manier waarop hij en zijn leven zijn beschreven door Ilse.
1 reactie
Dank je wel voor je toffe omschrijving van dit bijzondere boek Tamara, blij mee!! Hartelijke groet, Ilse