Daar stond hij dan. In de krant. Met een grote grijns op zijn gezicht. ‘Onze’ fotograaf Ton Bennemeer. De man die onze auteursfoto’s heeft gemaakt en meer dan dat. Er zijn talrijke beroepsgroepen en ondernemers zoals Ton die tegenwoordig op een andere manier hun brood moeten verdienen en het is heel inspirerend te zien hoe zij dat doen.
Toeval bestaat niet
De afgelopen decennia was ik ondernemer en niet zo heel lang geleden maakte ik de switch naar schrijver. Heel iets anders en toch ook weer niet. Toevallig zijn alle Schrijfjuffers naast auteur ook ondernemer. Of is dat dus juist geen toeval? In feite doen een ondernemer en een schrijver hetzelfde: je creëert iets en je hoopt vervolgens dat daar vraag naar is. Dat laatste is belangrijk voor het bestaansrecht. Als er niemand – door wens of omstandigheid – op je zit te wachten, kan je er maar beter mee ophouden. Is dat echt zo? Behoefte kan je tenslotte ook creëren. Dat is iets wat veel ondernemers snappen en ‘onze’ fotograaf Ton Bennemeer doet dat dus ook. Nu zijn werk nagenoeg tot stilstand is gekomen, geeft hij een nieuwe invulling aan zijn dagbesteding. Hij maakt troostfoto’s. De voordeur dient als passe partout voor het gezin dat op de kiek gaat. Vervolgens plaatst hij er een pakkende tekst bij en de afbeelding vindt zijn weg via social media. Zo bezoeken de geportretteerde mensen alsnog virtueel hun familie of vrienden. Hoe mooi is dat! (De afbeelding bij deze blog is zo’n troostfoto.)
Synoniem
In feite maakt fotograaf Ton van zichzelf een synoniem. Zijn beroep voert hij anders uit, maar met dezelfde betekenis. Hij maakt herinneringen aan een bijzondere tijd en ik weet zeker dat deze foto-actie een onuitwisbare indruk achterlaat bij velen. Op deze manier is zo’n waardevolle daginvulling ongetwijfeld een investering voor eigen toekomst. Ik hoop althans dat het zo werkt. Zo’n mooi initiatief verdient in mijn ogen een beloning in de vorm van perspectief op nieuw en betaald werk. Bestaansrecht dus!
Anders inspireert
Een tekst ondergaat precies hetzelfde lot. Van variatie gaat het leven en alleen een levend verhaal houdt lezers vast. Een verhaal boeit als je gelijke woorden anders beschrijft ondanks eenzelfde bedoeling. In een vertelling over een fotograaf hoeft een foto niet steeds een foto te zijn. Het kan ook een schattige kiek, ouderwetse prent, hedendaags portret, zakelijke opname, leuk plaatje, vertrouwd beeld, mooie beeltenis, goede afdruk of een hip shot zijn.
Waar krijg jij energie van?
Een verhaal gedijt bij afwisseling van woorden net als de meeste mensen gedijen bij afwisseling. Nu we daarin beperkt zijn, dwingt deze periode ons om stil te staan bij de dingen die we normaalgesproken vanzelfsprekend doen. Is het nodig? Krijgen we er (nog) energie van? Worden we er blij van? Kan het ook anders? Beter? Waar zijn we trots op? Ik vind het in ieder geval fantastisch om te zien hoeveel creativiteit er om ons heen is. Ondernemende mensen die de situatie het hoofd bieden en er een andere, positieve draai aan geven. Het geeft energie en inspireert. Hulde daarom voor de troostfoto’s van Ton Bennemeer en alle anderen die ANDERS blijven DOEN.
