Op school haalde Schrijfjuffer Barbara structureel onvoldoendes voor dictee. Toch komen er in november twee korte verhalen van haar uit en ligt ook haar debuutthriller Familiegeluk vanaf 13 december bij de boekhandel. Hoe doet ze dat toch?
Kofschip
Ik geeft direct toe, spelling en grammatica zijn niet mijn ding. Die d’s en t’s, ik zie het simpelweg niet. Het kofschip is dan ook mijn redding. Ik heb een onbewuste neiging tot archaïsche taalgebruik en strooi met anglicismen. Wederkerende of gewone werkwoorden, ik denk er niet bij na, en het onderscheid tussen ‘teveel’ en ‘te veel’ blijft lastig.
Favoriet taalgebruik
En dan is er ook nog zoiets als favoriet taalgebruik. Uit mijn eerste officiële manuscriptbeoordeling bleek dat ik mensen graag elkaar (recht) aan laat kijken (427x), veel laat knikken (117x) en ook is er vaak iets onverwachts (107x) aan de hand. Hulde aan de redacteur die mij hierop wijst, zodat ik met behulp van mijn favoriete online taalwebsites mijn verhaal kan straktrekken.
Proefdruk
Dat straktrekken kan natuurlijk niet eeuwig doorgaan. De afgelopen weken heb ik zowel de proefdruk van Familiegeluk mogen doornemen, als die van twee korte verhalen van mijn hand. De proefdruk is de laatste mogelijk om nog iets aan je verhaal te verbeteren. Op woordniveau wel te verstaan, het is niet de bedoeling hele alinea’s te herschrijven of te verwijderen, de opmaak staat immers al vast.
Omdat een proefdruk weer anders leest dan het verhaal zonder opmaak vallen ontbrekende of juist dubbele leestekens mij sneller op. Herhalingen van woorden (de de, in in) die in eerdere versies over het hoofd zijn gezien, worden er in deze fase nog uitgehaald. Maar ook verrassende taalfouten, zoals die ene waarin het kind was “verwerkt” in plaats van “verwekt”. Of zo’n typisch anglicisme, “Mijn hoofd bonkt, maar ik weet beter dan iets te laten merken” in plaats van “ik kijk wel uit iets te laten merken.”
Bewondering
Ik heb grote bewondering voor redacteuren die mij erop wijzen dat in plaats van relaxed iemand ook gewoon ontspannen kan zijn, dat halfuur en halfacht aan elkaar geschreven wordt, net zoals eromheen, goedvinden, eraan, grijsblond en vanachter. Dat hoewel beter op zijn plaats is dan ofschoon, net zoals volgens mij vlotter leest dan naar mijn weten. Dat misschien meer van deze tijd is dan wellicht, en ineens korter is dan in een keer. Hetzelfde geldt voor doorgaans versus normaalgesproken en is iemand nou geschrokken of verschrikt, echt vertwijfeld of weet hij het even niet meer?
Foutloos
Men zegt dat een verhaal 17 keer gelezen moet worden, voordat alle fouten eruit zijn. Je zult begrijpen, een foutloos boek is daarmee een zeldzaam verschijnsel. Daarnaast is er ook nog zoiets als je eigen schrijfstijl. Soms kies ik ervoor de aanpassingen of aanwijzingen van een redacteur niet op te volgen, omdat ik mijn verwoording beter vind voor mijn verhaal.
Nu maar wachten welke lezer straks als eerste een fout in een van mijn verhalen ontdekt. Laat je het me dan wel weten?
