Overleven met een Schrijfjuffer

Gastblog van Arno, man van Schrijfjuffer Kristel

Vroeger…, vroeger was mijn leven best wel rustig. Ik reisde veel voor mijn werk en omdat mijn vrouw geen zin had om de hele avond op de bank te luisteren naar het gekrakeel van onze toenmalige buren en er nooit iets op tv was, begon ze aan een nieuw project. Deze keer geen foto- of videobewerking, maar haar oude droom om ooit een eigen boek uit te brengen.

De vele avonden die ik moederziel alleen doorbracht in buitenlandse hotelkamers, was zij achter haar computer te vinden, ver weg in het Portugal van de 14e eeuw. En dat schrijven ging zo lekker dat ze besloot om een weekje op cursus te gaan, in datzelfde Portugal. Daar trof ze een aantal gelijkgestemde geesten. Moeders met carrières en een passie voor het geschreven woord. Het klikte zo goed dat zij besloten om contact te houden en samen de literaire wereld te bestormen: De Schrijfjuffers (™, ©, BV, etc.) waren geboren.

Gezellig?!

Eerst denk je dan als partner: leuk, gezellig. Maar na een tijdje blijkt dat het olijke vijftal een behoorlijk inbreuk op je leven maakt. Mijn Schrijfjuffer is druk. Naast het schrijven over middeleeuwse vorstenhuizen horen nu ook website bouwen, bloggen en strategie-meetings tot de essentiële bezigheden. En meedoen aan schrijfwedstrijden en andere projecten. De meeste mensen (behalve entomologen) haken na 5 minuten af wanneer het over groene kevers gaat. Zij niet.

En dit was nog alleen de voorbereidende fase. Nu de ene na de andere Schrijfjuffer haar eerste boek op de planken ziet liggen, nemen de activiteiten toe. De agenda staat nu vol met boeklanceringen, signeer- en voorleesmiddagen en marketing-events (waaronder volgende week, 29 juni, in Woerden). En dat terwijl het boek van mijn Schrijfjuffer nog niet eens gepubliceerd is (momenteel aan de 10e revisie toe) en ze eigenlijk tijd tekort komt om er weer eens goed in te duiken. Het echte werk moet voor haar nog gaan beginnen.

App app app

En als dit nou nog alles was, dan viel er wel mee te leven. Ik ben blij dat ze kan genieten van haar schrijven en alles wat er omheen gebeurt. En ik zal apetrots zijn wanneer zij de eerste drukproef van haar eigen boek in haar handen houdt en de Schrijfjuffers in spijkerbroek, rood jasje en zwart Schrijfjuffershirt aan (was ik vergeten: marketing materiaal ontwerpen staat ook op hun te-doen-lijst) op haar boekpresentatie rondlopen. Maar dat appen. Dat eeuwige appen. Dat oneindig vele, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat (en midden in de nacht) appen. Dat je midden in een ernstig gesprek zit, en zij opeens moet lachen om wat Antoinette schrijft en Barbara daar op antwoordt, of dat geen maaltijd gegeten kan worden zonder dat die iPhone non-stop aan het vibreren is.

Afgelopen zondagochtend zat ik rustig beneden te wachten tot de familie wakker was. De afbakbroodjes lagen al klaar om de oven in te gaan. Mijn Schrijfjuffer kwam als eerste de trap af, haar ogen vastgelijmd op haar telefoon die schijnbaar is vastgegroeid aan haar linkerhand. Ik vroeg ‘Schrijfjuffers?’ en haar chagrijnige blik vertelde me dat het deze keer geen feest betrof, maar een tegenvaller. Om kwart over acht waren er al/pas 50 appjes heen en weer gegaan. ‘Al’ omdat 50 voor de gemiddelde man best wel veel lijkt, ‘pas’ omdat de helft van de dames nog niet actief was en de schade gemakkelijk een heel stuk erger had kunnen zijn.

Eenzaam en alleen

De tegenvaller was even slikken, maar gedeelde smart is halve smart en de dames pepten elkaar op met welgemeende troost, goedbedoelde adviezen en vrolijke verhalen. Aangezien ik niet in de app-groep zit was ze mijn bestaan tijdelijk vergeten. Ik wachtte rustig tot de app-storm weer ging liggen, wat afhankelijk van het onderwerp een paar minuten tot vele uren kan duren. Tot het zover was hoefde ik niet op verdere aandacht te rekenen en stopte ik de broodjes in de oven, die eindelijk op temperatuur was.

En toen kwamen de kinderen naar beneden om me een fijne Vaderdag te wensen.

Wellicht vind je dit ook leuk?

6 reacties

  1. Nou Arno, als ik je blog lees dan moet ik de conclusie trekken dat het niet meevalt als partner van ‘n schrijfjuffer.
    Maar volgens mij heb jij ook talent want ik vind je blog erg leuk en zeg: “doorgaan met schrijven”.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.