Zoveel te doen

Als zelfstandig adviseur met verschillende klanten ken ik vrij veel mensen en maak ik regelmatig kennis met nieuwe collega’s. Onlangs stelde ik mij voor aan iemand met wie ik al wel mailcontact had gehad, maar die ik nog niet eerder had gesproken. ‘Fijn om eindelijk een gezicht bij de naam te hebben,’ zei ze, om er meteen toe te voegen: ‘Recenseer jij ook historische romans? Volgens mij zag ik dat in een boekengroep op Facebook. Je naam viel me op.’

Verrast bevestigde ik dat ik inderdaad af en toe als gastrecensent historische boeken beoordeel. Het leidde tot een uitgebreid gesprek over mijn eigen schrijfaspiraties. Eenmaal terug achter mijn computer realiseerde ik me weer hoe bijzonder het is om een bepaalde ‘naamsbekendheid’ te hebben. Het was niet de eerste keer dat ik op het schrijven werd aangesproken. Een week of twee eerder woonde ik een schrijfworkshop bij van Evander Schrijfcoaching, waar ik aan de dames naast me vertelde dat ik deel uitmaak van de Schrijfjuffers. Een enthousiaste reactie volgde: ‘O, die ken ik! Wat leuk dat jij daarbij zit. Ik volg jullie op Instagram.’

Activiteiten

Zichtbaarheid is voor een auteur van groot belang. Je wilt gezien worden en dat gaat niet lukken als je alleen maar achter je bureau in stilte aan dat boek blijft schrijven. Dus pak je andere activiteiten op: bloggen voor verschillende websites, gastrecensies schrijven en meedoen aan schrijfprojecten en schrijfwedstrijden. Nuttig, maar ook leerzaam én erg leuk om mee aan de slag te gaan. Voor mij staat de komende maanden naast het Groene Kever project van Godijn Publishing ook hun schrijfwedstrijd ‘Et ille’ op het programma, met als thema mannen versus vrouwen in de middeleeuwen. Daarnaast doe ik mee aan de schrijfwedstrijd ‘Met de beste bedoelingen’ van Uitgeverij Letterrijn. Kortom, er is meer dan genoeg te doen.

Gênant

Maar hoe gaaf al dit soort activiteiten ook zijn, er kleeft een nadeel aan. Er is namelijk nog maar weinig tijd voor mijn eigen verhaal. Afgelopen week appte ik met een oud collega, die vroeg hoe het met mijn boek ging en wanneer dat in de winkel zou liggen. Eh… tja. Goede vraag. Uiteraard bazuin ik overal volop rond dat er een boek in de maak is en natuurlijk is het heel aardig als mensen dat onthouden en ernaar vragen, maar hoe langer het duurt, hoe gênanter het wordt in mijn ogen. Voor je gevoel denkt iedereen: ‘Is het nou nóg niet af?’

Zware bevalling

Het hele proces mag inmiddels gerust een zware bevalling genoemd worden. Denk je dat een tweelingbevalling pittiger is? Nee hoor, dat valt reuze mee. Daaraan begon ik voortvarend om half acht ’s ochtends en nog voor de avondspits begonnen was, hield ik twee baby’s in mijn armen. Eén werkdag en klaar (dat ik na afloop vier zakken nieuw bloed nodig had en nog dagen te zwak was om op mijn benen te staan, vergeet ik voor het gemak maar even). Zwaar? Welnee!

Balans

Nee, dan dat boek. Drieënhalf jaar werk ik er nu al aan, in fasen meer en minder fanatiek. Geen idee hoeveel uren er al aan besteed zijn. En nog steeds kan ik het niet in mijn handen houden. Gelukkig weet ik dat de debuten van mijn mede Schrijfjuffers ook meerjarenplannen waren. Een boek schrijven is 10% talent en 90% doorzettingsvermogen, hoorde ik ooit. Bovenal draait het om het vinden van een goede balans bij het verdelen van je spaarzame schrijftijd tussen je boek en al die andere schrijf- en marketingactiviteiten die je wilt ontplooien. Want alleen een goede verdeling zorgt voor naambekendheid én voor dat boek in de winkel, precies de combinatie die je als auteur nodig hebt.

PS. Welke schrijfactiviteiten ontplooi jij naast je boek? Heb je hier goede ideeën over? Laat het ons weten. We vinden het leuk om van je te horen.

Wellicht vind je dit ook leuk?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.