Mijn eerste keer

Ken je dat? Je maakt iets bijzonders mee en later kun je moeiteloos oproepen waar je op dat moment was en wat je deed. Neem een zaterdagmiddag in juli 2018. Mijn zoontje zit heerlijk te smullen van zijn ijsje op een terras in Woerden en ik check, tegen mijn principes in, voor de zoveelste keer mijn mail. Ik ben zo benieuwd. En dan trilt mijn mobiel en krijg ik het verlossende bericht: je mag meeschrijven aan de bundel 21 Groene kevers van Godijn Publishing! Yes! Dit wordt het eerste verhaal van mijn hand dat ook daadwerkelijk uitgegeven gaat worden.

Dan begint het echte werk. De eerste 300 woorden schreef ik zo op, maar nu de rest van het verhaal nog. Vol goede moed en energie ga ik van start. De hele zomervakantie schrijf, schrap en schaaf ik en meer dan eens klap ik met een zucht mijn laptop dicht als ik voor onze vouwwagen op Terschelling zit. Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen? Is dit wel goed genoeg? Kan ik eigenlijk wel schrijven? Maar eind augustus, net voor de deadline, lever ik mijn korte historische verhaal in bij Godijn Publishing en dan begint het grote afwachten. Wat vinden de eerste redacteur, de tweede en als laatste de uitgeefster Elly Godijn van ‘Het amulet’?

Nerveus

Ik weet niet eens goed waar deze redacteurs op gaan letten: mijn spelling, het plot, de dialogen? Alles in dit proces is nieuw voor me. Het is tenslotte mijn eerste keer. Dus een paar weken later open ik toch wel nerveus de mail met daarin de eerste redactie op mijn verhaal. Ik houd er rekening mee dat ik het helemaal om moet gooien, maar wat schetst mijn verbazing (en opluchting): de redactrice is enthousiast en ik hoef maar een paar kleine dingen aan te passen. Dit geldt ook voor de tweede ronde. In de feedback schrijft deze redactrice zelfs dat haar mond twee keer open viel tijdens het lezen van mijn verhaal. Wel stelt ze voor om mijn einde te veranderen. Daar kan ik mij in vinden, dus geen probleem, dat pas ik aan.

In de war

Een paar weken geleden krijg ik mijn derde redactie binnen. Maar wat is dat? Elly Godijn vindt mijn het einde wel heel abrupt. Ik ben in de war en ‘not amused’: dat heb ik nou net aangepast op suggestie van de vorige redactrice. Wat nu? Deze vraag stel ik aan de Schrijfjuffers. Hun advies: mail de uitgeefster hierover. Ik doe het, maar vind het spannend (want wie ben ik), maar dezelfde avond nog neemt Elly Godijn contact met me op. Of ik aan wil geven wat ik vervelend vond aan haar feedback. Dat vind ik tof! Ze laat me weten dat haar opmerkingen erop gericht zijn om mijn verhaal beter te maken. Wat ik ermee doe, is aan mijzelf. Kijk, weer wat geleerd. Dat ik dat uiteindelijk zelf bepaal, wist ik niet.

Ik pas nogmaals mijn verhaal aan en stuur het voor de laatste keer terug. Nu is het klaar; definitief. Maar of ik er blij mee ben? Pas een paar dagen geleden heb ik zin om het verhaal en mijn nieuwe einde weer eens te lezen. Wat blijkt? Ik ben er blij mee: met zowel het verhaal als het hele leerproces eromheen.

Lanceerdatum

In het najaar komt de bundel (met inmiddels) ’22 Groene kevers’ uit bij Godijn Publishing met daarin een kort verhaal van alle Schrijfjuffers. Houd onze website in de gaten voor de lanceerdatum. Ik weet in ieder geval nu al dat het weer zo’n bijzonder moment wordt. Een moment dat ik later moeiteloos kan oproepen.

Wat zijn jouw ervaringen met redacties op je verhaal?

Wellicht vind je dit ook leuk?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.