‘Wat is nou eigenlijk de fatal flaw van jouw hoofdpersoon?’ Al vrij snel tijdens onze koffie-via-skype-afspraak tikte Peter Passenier een onderwerp aan die me de rest van de dag bezig zou houden.
Ik werk aan deel twee van mijn thrillerserie en één van de terugkerende kritieken op deel één, waar ik me best wel in kan vinden, is dat mijn hoofdpersoon op de vlakte blijft. Ik heb haar daarom al onderworpen aan allerlei psychologische testen, interviews en pijnlijke dilemma’s, maar deze vraag wierp nieuw licht op haar en eigenlijk ook op mijn boek. Wat is haar fatal flaw?
Wat is überhaupt een flaw?
Na het gesprek pakte ik het vraagstuk aan zoals ik dat altijd doe: eerst maar eens informatie verzamelen. Wat is een fatal flaw? Wat is überhaupt een flaw, omdat dan maar meteen twee buitenlandse woorden te gebruiken in een Nederlandstalige blog.
Een flaw is het woord dat de Engelstaligen gebruiken voor een foutje, een oneffenheid, een klein barstje in het verder redelijk gave geheel. Het heeft iets schattigs, iets wat we met zijn allen liefdevol accepteren. Een flaw gaat niet alleen over het uiterlijk van iets of iemand, ook het innerlijk van een persoon kan een flaw hebben, een eigenschap of karaktertrek die lang niet altijd vergoelijkend besproken wordt.
Mijn zoektocht leidde me naar de website Writers write waar de blog ‘123 ideas for character flaws’ precies deed wat de titel beloofde. Uit de lange lijst haalde ik moeiteloos de flaws die hoorden bij de hoofdpersonages van mijn boek, maar die fatale stond er nog niet echt tussen.
Wat maakt een flaw fataal?
Het onvermogen van mijn hoofdpersoon om chocola te laten liggen, zeker op momenten dat het emotioneel moeilijk wordt, lijkt me niet echt fataal? Het hardlopen behoedt haar voor morbide obesitas, dus fataal is die flaw zeker niet. Op de website van Industrial Scripts vond ik een andere blog met de briljante titel ‘How to expertly develop your character’s fatal flow’.
Deze site gaf mij ook de definitie van een fatal flaw:
A fatal flaw (also known as a ‘tragic flaw’ or ‘hamartia’) is a writing device that can be defined as a trait that ultimately leads to a character’s downfall or potentially even their death.
Het personage, zo leggen zij uit, neemt beslissingen op basis van zijn karaktereigenschappen die uiteindelijk leiden tot een tragische afloop. Dat kan best een positief trekje zijn, iemands grootste kracht die hem of haar keihard in de weg komt te zitten. Industrial Scripts geeft vervolgens een veelheid aan voorbeelden van boeken en films om te laten zien wat zij bedoelen. En het belangrijkste punt: eigenlijk draait jouw plot om die fatal flaw. Het verhaal loopt zoals het loopt door dat fatale karaktertrekje.
Eye-opener
Interessant. Als ik over deel 1 en deel 2 (in wording) nadenk, dan kan ik zo de fatal flaw van een personage aanwijzen waar het plot om draait. Geen enkel probleem. Behalve dan dat dit in beide gevallen geen eigenschap is van Renske, de ‘trekker’ van de reeks.
Ah. Dit was eerlijk gezegd de eye-opener van het hele denkproces. De fatal flaw zit in de gastpersonages. Is dat erg? Daar zullen de meningen verdeeld over zijn. Renske is in mijn ogen vergelijkbaar met Miss Marple of met De Cock. De stabiele factor, slim, maar verder niet heel erg ingekleurd. Daar kom je bij een bepaald genre mee weg. Maar wil ik dat?
Dat de fatal flaw niet bij haar ligt, daar kan ik mee leven, maar de tijd van het muurbloempje of het grijze muisje hebben we wel gehad. Tijd voor uitgesproken meningen en aanwezigheid. Ik ga mijn kleurpotloden pakken en Renske wat verder inkleuren. Aan het eind van deel drie heeft de lezer een schitterend, full-color, 3D beeld van mijn hoofdpersoon!
Denk ik.
Leestip
Dit was heel veel tekst voor twee verdekte leestips: Los van de twee blogs die ik noemde, heb ik schotsenspringend een paar blije uren doorgebracht in industrialscripts.com en writerswrite.co.za. Aanraders.
Photo-credit: Aimee Vogelsang op Unsplash.com
