Ik weet hoe ik iemand kan vergiftigen

Ja, ik gooi ‘m er maar eens in op deze druilerige dag. Ik zei het niet voor niets recent tijdens de lancering van de verhalenbundel 22 Groene Kevers van Godijn Publishing in de mooie boekhandel Riemer in Amersfoort. Als er ooit een politie-inval komt in ons huis en ze nemen mijn computer mee, dan word ik voorgoed opgesloten. In de gevangenis. Of in een psychiatrisch ziekenhuis. Men mag kiezen. Gezellig wordt het in ieder geval niet.

Laptop vol levensgevaar

Mijn browsergeschiedenis staat namelijk bomvol compromitterende wetenswaardigheden. Iemand ombrengen met vergif is serieus geen moeilijke opdracht. Met een paar huishoudmiddeltjes is het zo gebeurd. Ook ken ik de effecten van een gruwelijke schimmelinfectie waardoor dode kevers een sexy pose aannemen. Om maar eens wat te noemen. Ik heb nog nooit een wapen in handen gehad, maar als iemand mijn laptop binnenstebuiten keert, vindt deze een keur aan technische gegevens van revolvers tot nietsontziende stenguns. Zou iemand geloven dat ik deze informatie heb opgezocht als research voor mijn verhalen? Dat mijn kennis over gif nodig was voor enkele scènes in Bonuszoon? Dat die keverfascinatie is voortgekomen uit mijn zoektocht naar het ultieme verhaal voor de bundel 22 Groene Kevers?

Schokkend nieuws

Dit excuus is wellicht levensvatbaar totdat men de whatsappberichten van de Schrijfjuffers voor de bril krijgt. Tussen de gezellige appjes waarin we elkaar succes wensen met een boekpresentatie of signeersessie staan tal van actuele berichten uit de pers. We houden elkaar op de hoogte over een vergiftigd schippersechtpaar dat het vervoeren van een ogenschijnlijk onschuldige lading bijna met de dood moet bekopen. We tippen elkaar over  drugslabslaven die onder erbarmelijke arbeidsomstandigheden pillen moeten draaien totdat de dood erop volgt. En we haasten ons elkaar te informeren over een vrouw in het Amerikaanse Arkansas die het lichaam van haar echtgenoot elf jaar in de vriezer heeft bewaard. Het is dit soort treurig, bij tijd en wijle schokkend nieuws dat ons bezighoudt.

Goed voor de inspiratie

Zijn wij, Schrijfjuffers, zo begaan met onze medemens of hebben we een morbide voelspriet voor slecht nieuws? Misschien zit in beide constateringen een kern van waarheid. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het doorsturen van dit soort berichten aan elkaar vaak vergezeld gaat met een duidelijke, soms bijna jubelende boodschap: ‘Goed voor de inspiratie’.

Autobiografisch?

‘Inspiratie is om ons heen. Je moet het alleen durven zien,’ zei iemand ooit tegen mij. Het is waar. Als ik naar mijn verhalen kijk, zitten er veel elementen van mijn omgeving in. Is het autobiografisch? Nee, dat niet, maar ik gebruik ervaringen, karaktertrekken van bekenden en actualiteiten om mijn plot en personages vorm te geven.

Lijkenpikkerij

Als je een week het nieuws bijhoudt, heb je voedsel voor een bibliotheek aan verhaalideeën. De vraag is alleen op welk punt inspiratie omslaat naar lijkenpikkerij. Met dat dilemma worstelen we als Schrijfjuffers regelmatig. Het vergiftigde schippersechtpaar is natuurlijk zeer geschikt voor een nieuw deel uit de Renske Nijlandserie. En achter het verbergen van een echtgenoot in een vrieskist schuilt beslist een groot psychologisch drama. Dat kan niet anders. Mijn brein gaat direct in de overdrive als ik dit soort berichten lees. Koren op mijn molen. Wat bezielt de mens?

We houden het nog even onder ons

Welke actualiteit uiteindelijk als inspiratie dient voor onze nieuwe boeken blijft nog even onder ons al trappelen we van ongeduld om een tip van de sluier op te lichten. Jullie merken het vanzelf in 2020. Spannend wordt het zeker.

p.s. Ondanks dat het bovenstaande misschien anders doet vermoeden…..de Schrijfjuffers zijn best aardig hoor en meestal ongevaarlijk…

Wellicht vind je dit ook leuk?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.