Een aantal weken geleden organiseerden we de allereerste Schrijfjuffers Workshop. Voor we het wisten werd deze vergezeld door een bijbehorende en eveneens allereerste Schrijfjuffers Schrijfwedstrijd: Beschrijf een landschap in 150 woorden. Deze week de resultaten.
Per definitie
Als voorbereiding op onze workshop begonnen we met een Google-search. Wat is de definitie van een landschap? Dat gaf een overload aan resultaten. Voor het overzicht hebben we alles met technische termen genegeerd. Wat moeten wij als schrijvers met referentiecomponent, relatiestelsel, bodemgesteldheid of waterhuishouding? We wilden wat simpels, zoals De landelijke omgeving of Het gebied dat men in één oogopslag overziet. Uiteindelijk kozen we voor de definitie van Van Dalen: De omgeving zoals de mens die waarneemt.
De omgeving zoals de mens die waarneemt
Een definitie met twee componenten die beide belangrijk zijn voor schrijvers. De omgeving is altijd interessant in een verhaal. Waar speelt het zich af, wat voor problemen brengt deze omgeving met zich mee en wat voor mogelijkheden? En bijna nog interessanter: hoe ziet de hoofdpersoon deze omgeving? De omschrijving van een landschap die een hoofdpersoon geeft, zegt iets over zijn of haar interesses, hoe deze persoon in de wereld staat en wat voor humeur hij of zij heeft.
Roze bril
De workshop van de Schrijfjuffers bestond dus uit twee pijlers. Enerzijds de taaltechnische aspecten van het omschrijven. Daarin hadden we het onder andere over het vermijden van containerbegrippen (huis versus driekamerflat), de kracht van vertellende werkwoorden (lopen versus strompelen), de mogelijkheden van personificatie (de rivier danst) en het nut van het betrekken van alle zintuigen. En anderzijds het gebruik van de landschapsbeschrijving om meer te vertellen over de geest en gemoedstoestand van degene door wiens ogen de lezer kijkt. Was de lucht stralend blauw of pakten de donkere wolken zich samen?
Citaten uit inzendingen
De inzendingen gaven prachtige voorbeelden van alles wat hierboven beschreven is. Een willekeurige greep:
Dia Berends sprak van een berceau van beukenbomen. Een mooie omschrijving van de Middachterallee tussen De Steeg en Ellecom. Als je door deze bomenlaan fietst, voel je je omarmd, beschermd en besluierd zoals ook een wieg dat doet.
Arline van Arkelen gebruikt de zin: Ik zie mijn stevige wandelschoenen staan in het frisse, groene gras. Een metafoor voor haar hele verhaal waarin zij als sterke, gegroeide vrouw terugkomt op de plek waar zij in haar jeugd kwam om rust te vinden als verdriet en onzekerheid over de toekomst haar naar de keel grepen.
En wat te denken van de regel in de inzending van Hanneke van den Heuvel: Ze zijn de late getuigenis van een gemiste, vervlogen zomer. Oeh. Dat maakt nieuwsgierig naar wat de hoofdpersoon heeft meegemaakt in de afgelopen tijd.
We hebben genoten-prijs
De jury, bestaande uit het voltallige schrijfjuffers collectief, werd even in twijfel gebracht na het lezen van de bijdrage van Lucy Neetens. Een prettige schrijfstijl en de lome, ontspanning vloeide door mijn lijf, maar, maar, maar, gaat het hier wel om een landschap?
We besloten de We-hebben-genoten-prijs in het leven te roepen. Zie hier de bijdrage van Lucy.
Binnen-landschap van Lucy Neetens
Ik veeg de zweetdruppels van mijn voorhoofd en leun tegen het stenen muurtje. De warmte maakt me sloom. Tot mijn verbazing vind ik het prettig om vertraagd te worden.
Met gesloten ogen luister ik naar de stilte om me heen. Wist je dat je stilte beter hoort, dieper ervaart, met je ogen dicht?
Genietend adem ik in – een vleugje eucalyptus bereikt mijn neusgaten – en uit. Mmm.
Als ik in de verte stemmen hoor open ik mijn ogen. Veel kan ik niet onderscheiden door de dikke mist die hier hangt. Schimmen. Het lijkt alsof ik naar een schimmenspel kijk. Pas als de lijven dichterbij komen zie ik dat ze naakt zijn. Net als ik.
Weg met alle overbodige ballast, letterlijk en figuurlijk.
Na het stoombad, spoelen de ijskoude douchestralen mijn uitgezwete stress weg door het afvoerputje. Opgeruimd staat netjes. Mijn nieuwe favoriete place to be: de sauna.
And the winner is … Marret Uijl
Er kan maar één winnaar zijn en dat was in onze ogen Marret Uijl. Zij beschreef het gebied waar ik zo graag kom: de Veluwezoom.
Tussen zijn haarstrengen door slaat de Schotse Hooglander mij gade. Het roestbruin van zijn poten vloeit moeiteloos over in de kleur van de uitgebloeide hei als bevestiging dat hij voor eeuwig verbonden is met deze gronden. Zijn imposante lijf schermt zijn kudde af. Hij daagt me uit om een keuze te maken tussen bewegen en doodstil blijven staan.
Zonder mijn hoofd te draaien, dwalen mijn ogen over de hellingen die ons omsluiten. Een eenzame boom buigt voorover, ongeïnteresseerd in deze krachtmeting. Een valk, eerst biddend en vervolgens duikend, verdwijnt achter een helling. Een mist komt aansluipen om ons aan het zicht te onttrekken.
De grootsheid van deze wereld dwingt mij vol ontzag een stap naar achteren te zetten. En nog een. En nog een.
Gefeliciteerd Marret en Lucy
Lucy en Marret ontvangen onze hartelijke felicitaties én ieder een boek van een Schrijfjuffer. Marret krijgt als winnaar het meest recente boek: Bonuszoon van Antoinette Kalkman en Lucy krijgt Onder Invloed van Tamara Onos.
Doe mee (als je durft)
Had je achteraf toch ook mee willen doen, dan hopen we dat je bij een volgende wedstrijd je twijfels aan de kant zet en gewoon meedoet. De volgende Schrijfjufferswedstrijd is nog niet gepland, maar we ondersteunen wel de wedstrijd Zwarte Sneeuw. Lees meer over deze wedstrijd in de blogs van Antoinette, Kristel en Ellis.
